Od Anashelle

      Może inni tego nie zauważyli, albo nie odczuli tak dotkliwie jak ja tego, że Shyning odszedł od watahy... Podczas gdy wszyscy bawili się na trwającej już kilka dni imprezie- ja siedziałam w mojej jaskini... sama. Nagle dostałam impuls poczułam dziwną obecność kogoś bliskiego mojemu sercu. Wybiegłam z jaskini rozglądając się w ciemnościach nocy. Między drzewami zobaczyłam przemykającą sylwetkę wilka o błyszczącej sierści. Bez namysłu popędziłam za nim w pościgu.

      Zjawa zatrzymała się dopiero na klifie. Stałam tylko 2 metry od niej i widziałam wszystkie detale na jej sierści. To na pewno nie był duch kogoś kogo znałam, ale był mi przychylny. Duch skoczył przez krawędź klifu. Zamiast spaść na dół przemienił się w błyszczący błękitem woal. Czułam, że po jego drugiej stronie odnajdę szczęście. Wskoczyłam w niego.
       Przez parę minut miałam wrażenie, że unoszę się w próżni. Otworzyłam, wcześniej zamknięte, oczy. Otaczała mnie błękitna materia formująca przede mną tunel. Wypadłam z niego prosto na Shyninga, u boku którego biegła Thalia. Potoczyliśmy się w kupę liści przysypaną cienką warstwą dopiero co spadłego puchu.
<Shyning?>