Obrałam kierunek na Mroczny Las. Nie czułam lęku, że coś może mi się stać. Gdy doszłam do ściany drzew zawahałam się, ale weszłam do środka. O dziwo przez całą drogę nie wyskoczył na mnie żaden potwór. Szłam cały czas przed siebie i rozmyślałam.
Nagle moim oczom ukazało się światło. Przyśpieszyłam. W pełnym pędzie wpadłam na polanę, a właściwie łąkę otoczoną z jednej strony burymi drzewami Mrocznego lasu, a z drugiej brzozowym zagajnikiem.
W jednej chwili pojawił się przede mną Opues - pan przeciwieństw. Był taki jak opowiadały wilki. Jego sierść mieszała się z mgłą, a oczy płonęły błękitnym ogniem.
- Witaj Lili - powiedział łagodnie. - Czekałem.Wiedziałem, że tu przyjdziesz.
Po prostu mnie zatkało. Nie wiedziałam co powiedzieć. Zaczęłam się jąkać.
- E-e-e...-wymamrotałam.
On nie odpowiedział tylko podsunął mi amulet. bez większego namysłu sięgnęłam po podarunek i nałożyłam go na szyję.
- Mam nadzieję, że podoba ci się prezent- powiedział bóg.-Chciałbym abyś została kapłanką.Będziesz pośrednikiem między mną a wilkami.
- Nie mogę odmówić takiej propozycji-odparłam po czym skłoniłam się nisko, odwróciłam się i ruszyłam w drogę powrotną.
Przebiegłam przez cały Mroczny Las. Gdy z niego wyszłam nie wiedziałam jak jest późno. Niebo było zasnute ciemnymi chmurami, z których wyłonił się rubinowo czerwony księżyc. Zauwżyłam, że moje futro zmieniło kolor i płonie błękitnym ogniem. Oczywiście nic nie czułam bo to był magiczny ogień. Bez większego namysłu ruszyłam w stronę Świątyni Równości.
Po drodze zobaczyłam idącego przez las, w tę samą stronę Muzyka.Zwolniłam, aby się przywitać.
- Cześć.Do kąt idziesz-zagadnęłam.
- Cześć.Przed siebie.Jak chyba widać-odparł żartobliwie.
- Ja lecę do Świątyni Równości.
- Pójdę z tobą. Jeśli nie masz nic przeciwko-zaproponował. Nie pytał o mój wygląd ani powód w jakim tam zmierzam.
Skinęłam porozumiewawczo głową i ruszyliśmy.
Gdy dotarliśmy na łąkę, gdzie była położona świątynia zobaczyliśmy światło. O dziwo blask wydobywał się spod ziemi z budowlą. Podeszliśmy bliżej. Z tego miejsca widzieliśmy już dokładnie korytarz prowadzący po schodach pod ziemię. Zeszliśmy po nich do podziemnej komnaty.
Było tam słychać ciche dźwięki fletu. Sufit był przejrzysty i wydawało się, że go w ogóle niema. Ściany ociekały wodą, która wsiąkała w miejscami porośniętą trawa posadzkę. W samym centrum komnaty stała otwarta księga.
Muzyk i ja byliśmy urzeczeni pięknem tego miejsca i rozglądaliśmy się dookoła. W międzyczasie ogień, którym płonęło moje futro zgasł.
Podeszłam do księgi i zaczęłam ją czytać. Na pierwszej stronie, na której była otwarta, pojawiły się świecące litery tworzące napis: ,,Witaj w Komnacie Tajemnic''. Zastanawiałam się co to ma do rzeczy, ale w głowie miałam pustkę. Przekręciłam stronę. Napis ma niej mówił: Księgi pomogą wam w trudnych sprawach''. Zrobiłam wielkie oczy bo nadal nic nie rozumiałam.
Cieszyliśmy się pięknem tego jaskini jeszcze przez jakiś czas, a potem poszliśmy opowiedzieć o tym Sombrze.
<Muzyk?Sombra?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz